نقش واسطه گری خودکارآمدی در بین حمایت اجتماعی و شادکامی در دانش آموزان دبیرستانی منطقه درودزن

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه گری خودکارآمدی در بین حمایت اجتماعی و شادکامی در دانش آموزان دبیرستانی منطقه درودزن بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی منطقه درودزن بود که در سال 93-1392 در آنجا مشغول به تحصیل بودند که تعداد 285 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از روش نمونه‏گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر، شادکامی آکسفورد و حمایت اجتماعی واکس و همکاران استفاده شد، که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شد. در سطح آمار استنباطی از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. نتیجه حاصله نشان داد که از بین ابعاد حمایت اجتماعی بعدهای حمایت خانواده و حمایت دوستان نقش معنا داری (01/0>p) برای پیش بینی خودکارآمدی ایفا نموده و نقش واسطه گری خودکارآمدی دررابطه بین حمایت اجتماعی و شادکامی تاییدگردید.